ขอทาน...เขมรที่พัทยา

         ผมไปขายของที่ตลาดนัด คลองถมพัทยา2(ข้างเมืองจำลอง)...จะเห็นผู้หญิงชาวเขมรอุ้มลูก จูงหลาน มานั่งขอทานตามจุดต่างๆ ทั่วทั้งตลาด...คนไทยส่วนใหญ่ ที่เดินซื้อของ เห็นก็เมตตาสงสาร... เห็นคนยากคนจนก็ทำบุญทำทานแบ่งปันแก่ผู้ยากไร้...ผู้เฒ่าผู้แก่ ลูกเด็กเล็กแดง...
         มารู้ทีหลัง คนให้...คนใจบุญคือคนไทยมีรายได้เฉลี่ยแค่ 200 บาทต่อวัน ขอทานเขมรไม่ต้องทำอะไร แค่เมื่อยแขนพนมมือถือกระป๋องใบเดียวมานั่งขอทาน มีรายได้ดี 500-1500 บาทต่อวัน  นั่งนับเงินต่อหน้าพ่อค้าแม่ค้าที่บางครั้งยังไม่ได้เปิดบิลเลยสักบาท...ค่าที่ก็ไม่ต้องเสีย แถมโครงเหล็กก็ไม่ต้องกาง ของก็ไม่ต้องยก ซื้อของกินแพงกว่าเราซะอีก...แถมภาษีก็ไม่ต้องเสีย...เฮ้อ...คิดแล้วมันน่าน้อยใจ ทีพ่อค้าแม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยว ขายข้าวมันไก่มาจ่องนับชามว่าขายได้เท่าไหร่จะได้เก็บภาษีถูก

         เคยอ่านข่าวว่าเขมรมาเป็นแก๊งค์ขอทานในไทยเยอะมากตามหัวเมืองใหญ่ทั้งกรุงเทพ ฯและพัทยา ตอมอเคยจับปรับนิดหน่อยแล้วก็ปล่อยไป  ทำให้เขมรพูดปากต่อปากว่าอยู่เมืองไทยเป็นขอทานรายได้ดี เลยทำให้เขมรข้ามชาติโกอินเตอร์อย่างมากมายก่ายกองในปัจจุบัน...

         แต่ผมว่ามันก็อยู่ที่คนไทยเราเองนั้นแหละ ยิ่งเราทำทานให้เขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมา ยิ่งอยู่ ยิ่งขี้เกียจ ไม่ดิ้นรน ขอทานก็ยิ่งมากขึ้น จนชาวเขมรเห็นเป็นช่องทางทำมาหากินอย่างถาวร และยังรวมกันเป็นกลุ่ม แย่งที่ทำมาหากินของขอทานไทย ซึ่งยากจนยากไร้จริงๆ รึเราจะไม่เห็น ขอทานแบบ "ยายสำอาง" กันอีกแล้ว...